පැය කිහිපයකින් විතර හපුතලේ නගරයට ළඟා වෙනකොට මීදුමෙන් මුළු පළාතම වෙළාගෙන. සීතල ඉවසගන්න බැරි හින්දමද මන්ද කකුල් දෙක ඉක්මනින්ම ත්රීවීල් රථයක් දෙසට පිය නැගුවා. මාමා කිව්ව හැටියටනං ඒ දවස් ටික හපුතලේට එච්චර හොඳ කාලගුණයක් නෙමෙයි තිබිල තියෙන්නෙ. මුළු දවස තිස්සෙම අනෝරා වැස්ස. පස් කඳු කඩං වැටිල පාරවල් අවහිර වෙලා.
වාසනාවකට වගේ පහුවෙනිද වෙනකොට වරුසාව නතර වෙලා අව්ව පායල පැහැදිලි කාලගුණයක පෙර නිමිති පහල වෙලා තිබුණා.
ඔය ඉන්න අතරෙ හපුතලේට කිලෝමීටර් හතරක් විතර දුරින් තියෙන සාන්ත බෙනඩික් තාපාසාරාමය හෙවත් ඇඩිෂම් බංගලාව බලන්න යන්න අදහසක් පහළ වුණා.
කැමරාවත් බෑග් එකට දාගෙන ගමන පයින්ම යන්න පිටත් වුණා. යන අතරමග තනිකරම තිබුණෙ තේ වතු, කඳුකරය..
ස්ට්රෝබෙරි, ජෑම් පේර කඩවල් පාර අයිනෙ. වෙසක් නිවාඩුව හන්ද කඩවල් කිහිපයක් වහල. හපුතලේ කියන්නෙ බොහොම සාමකාමී නගරයක්. බෞද්ධ, හින්දු, මුස්ලිම්, කතෝලික කියල භේදයක් නෑ.
විශාල වනාන්තරයක් මැදින් තිබුණු කෙටි තාර පාරක් දිගේ ගිහිල්ල අන්තිමේදි ඒ ප්රපාතවත් පෙනුමක් තියෙන් බංගලාවට ආව.
මේ බංගලාව හදල තියෙන්නෙ 1931 ඉංග්රීසි වැවිලිකාර රදළයෙක් වුණු සර් තෝමස් ලිස්ටර් විලියස් (Sir Thomas Lister Villiers).
තෝමස් ලංකාවට ඇවිල්ල තියෙන්නෙ බොගවන්තලාව, ඇල්බැද්ද වතුයායෙ නිලධාරියෙක් විදිහට. ලංකාවට එනකොට තෝමස්ගෙ සාක්කුවෙ තිබිල තියෙන්නෙ පවුම් දහයක් විතරයි. ඊට පස්සෙ තමයි වැවිලි කර්මාන්තයෙ යෙදිල දියුණු වෙලා තියෙන්නෙ.
බංගලාව මුළුමනින්ම ගොඩනගල තියෙන්නෙ කළු ගලින්. දැකුම්කළු ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පීය ක්රමයකින් නිර්මාණය කරල තියෙන මේ බංගලාවෙ වහලය වගේම ජනේල, පඩිපෙල්, දොරපලු, බිම හදල තියෙන්නෙ බුරුම තේක්ක වලින්. බංගලාව නිර්මාණය කරල තියෙන්නෙ R. Booth සහ F. Webster කියන ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පීන් දෙදෙනා විසින්. බංගලාව ඇතුලෙ ඡායාරූප ගැනීමට අවසර දෙන්නෙ නැහැ. මේ අන්තර්ජාලයෙන් ලබා ගත්ත කිහිපයක්. ඒ වගේම නරඹන්න දෙන්නෙත් බංගලාවෙ සීමා සහිත කොටසක් විතරයි.
බංගලාව ඇතුලෙ තියෙන සියළුම ගෘහ භාණ්ඩයක්ම ඉතා පැරණි වටිනා දේවල්. රේඩියෝ, පිඟන් භාණ්ඩ, පොත්, ආදි බංගලාවෙ තියෙන නොයෙකුත් විච්චූරණ සිත ආදි කාලෙට ගෙනියනවා.
පස්සෙ කාලෙකදි සර් තෝමස් මිය ගියාම පස්සෙ 1961 දි සිල්වෙස්ත්රෝ බෙනදිකාන නිකායෙ පූජකවරයා විසින් මේ සුවිසල් බංගලාව තාපාසාරාමයක් විදිහට පවත්වගෙන ගිහිල්ලා. අදටත් සියලුම නඩත්තු කටයුතු වගේම මේ බංගලාව පවත්වගෙන යන්නෙත් ඔවුන් විසින්. ඇඩිෂම් බංගලාව විසින්ම නිෂ්පාදනය කරන ජෑම්,කෝඩියල් වගේ ඒව විකුණල තමයි නඩත්තු කටයුතු වලට ඕන කරන මුදල් හොයාගන්නෙ.
ඔවුන්ගෙ ආදර්ශ පාඨය "යාඤාව සහ වැඩ කිරීම".
පැයක් පමණ එතන ගත කරල ආයිමත් එනකොට මීදුමත් එක්ක වැහි පොද ටිකකුත් බිම පතිත වෙන්න පටන් ගත්තත් පොඩි වෙලාවකට විතරයි. ඒ වුණත් කොයිකටත් කියල ඉක්මනටම ආවා.
මං හිටපු ගෙස්ට් හවුස් එකේ මල් වවන්න භාර වෙලා තිබුණෙ රාජා කියන දමිළ මාමා කෙනෙක්ට. රාජාගෙ ගෙදර හිටිය ඇති කරන ගිරවෙක්. සංචාරක තෙමේ ඉතිං කුරුල්ලෙක් දැක්කොත් ෆොටෝ එකක් ගන්න අමතක කරන්නෙ නෑනෙ.
මේ ඉන්නෙ අළු ගිරවෙක්. රු.500 නෝට්ටුවෙ ඉන්නෙ මෙයා.
ප.ලි. - ඇඩිෂම් බංගලාවේ ඇතුළත ඡායාරූප ගැනීමට අවසර නොමැති නිසා ඇතුළත ඡායාරූප අන්තර්ජාලය ඇසුරෙනි..
ඔය ඉන්න අතරෙ හපුතලේට කිලෝමීටර් හතරක් විතර දුරින් තියෙන සාන්ත බෙනඩික් තාපාසාරාමය හෙවත් ඇඩිෂම් බංගලාව බලන්න යන්න අදහසක් පහළ වුණා.
කැමරාවත් බෑග් එකට දාගෙන ගමන පයින්ම යන්න පිටත් වුණා. යන අතරමග තනිකරම තිබුණෙ තේ වතු, කඳුකරය..
ස්ට්රෝබෙරි, ජෑම් පේර කඩවල් පාර අයිනෙ. වෙසක් නිවාඩුව හන්ද කඩවල් කිහිපයක් වහල. හපුතලේ කියන්නෙ බොහොම සාමකාමී නගරයක්. බෞද්ධ, හින්දු, මුස්ලිම්, කතෝලික කියල භේදයක් නෑ.
විශාල වනාන්තරයක් මැදින් තිබුණු කෙටි තාර පාරක් දිගේ ගිහිල්ල අන්තිමේදි ඒ ප්රපාතවත් පෙනුමක් තියෙන් බංගලාවට ආව.
මේ බංගලාව හදල තියෙන්නෙ 1931 ඉංග්රීසි වැවිලිකාර රදළයෙක් වුණු සර් තෝමස් ලිස්ටර් විලියස් (Sir Thomas Lister Villiers).
තෝමස් ලංකාවට ඇවිල්ල තියෙන්නෙ බොගවන්තලාව, ඇල්බැද්ද වතුයායෙ නිලධාරියෙක් විදිහට. ලංකාවට එනකොට තෝමස්ගෙ සාක්කුවෙ තිබිල තියෙන්නෙ පවුම් දහයක් විතරයි. ඊට පස්සෙ තමයි වැවිලි කර්මාන්තයෙ යෙදිල දියුණු වෙලා තියෙන්නෙ.
බංගලාව මුළුමනින්ම ගොඩනගල තියෙන්නෙ කළු ගලින්. දැකුම්කළු ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පීය ක්රමයකින් නිර්මාණය කරල තියෙන මේ බංගලාවෙ වහලය වගේම ජනේල, පඩිපෙල්, දොරපලු, බිම හදල තියෙන්නෙ බුරුම තේක්ක වලින්. බංගලාව නිර්මාණය කරල තියෙන්නෙ R. Booth සහ F. Webster කියන ගෘහ නිර්මාණ ශිල්පීන් දෙදෙනා විසින්. බංගලාව ඇතුලෙ ඡායාරූප ගැනීමට අවසර දෙන්නෙ නැහැ. මේ අන්තර්ජාලයෙන් ලබා ගත්ත කිහිපයක්. ඒ වගේම නරඹන්න දෙන්නෙත් බංගලාවෙ සීමා සහිත කොටසක් විතරයි.
බංගලාව ඇතුලෙ තියෙන සියළුම ගෘහ භාණ්ඩයක්ම ඉතා පැරණි වටිනා දේවල්. රේඩියෝ, පිඟන් භාණ්ඩ, පොත්, ආදි බංගලාවෙ තියෙන නොයෙකුත් විච්චූරණ සිත ආදි කාලෙට ගෙනියනවා.
පස්සෙ කාලෙකදි සර් තෝමස් මිය ගියාම පස්සෙ 1961 දි සිල්වෙස්ත්රෝ බෙනදිකාන නිකායෙ පූජකවරයා විසින් මේ සුවිසල් බංගලාව තාපාසාරාමයක් විදිහට පවත්වගෙන ගිහිල්ලා. අදටත් සියලුම නඩත්තු කටයුතු වගේම මේ බංගලාව පවත්වගෙන යන්නෙත් ඔවුන් විසින්. ඇඩිෂම් බංගලාව විසින්ම නිෂ්පාදනය කරන ජෑම්,කෝඩියල් වගේ ඒව විකුණල තමයි නඩත්තු කටයුතු වලට ඕන කරන මුදල් හොයාගන්නෙ.
ඔවුන්ගෙ ආදර්ශ පාඨය "යාඤාව සහ වැඩ කිරීම".
පැයක් පමණ එතන ගත කරල ආයිමත් එනකොට මීදුමත් එක්ක වැහි පොද ටිකකුත් බිම පතිත වෙන්න පටන් ගත්තත් පොඩි වෙලාවකට විතරයි. ඒ වුණත් කොයිකටත් කියල ඉක්මනටම ආවා.
මං හිටපු ගෙස්ට් හවුස් එකේ මල් වවන්න භාර වෙලා තිබුණෙ රාජා කියන දමිළ මාමා කෙනෙක්ට. රාජාගෙ ගෙදර හිටිය ඇති කරන ගිරවෙක්. සංචාරක තෙමේ ඉතිං කුරුල්ලෙක් දැක්කොත් ෆොටෝ එකක් ගන්න අමතක කරන්නෙ නෑනෙ.
මේ ඉන්නෙ අළු ගිරවෙක්. රු.500 නෝට්ටුවෙ ඉන්නෙ මෙයා.
ප.ලි. - ඇඩිෂම් බංගලාවේ ඇතුළත ඡායාරූප ගැනීමට අවසර නොමැති නිසා ඇතුළත ඡායාරූප අන්තර්ජාලය ඇසුරෙනි..